در دانشگاه های مجازی یا دانشگاه های الکترونیکی، تدریس و آموزش با استفاده از اینترنت، کامپیوتر، کتاب ها و نشریه های الکترونیکی، سی دی و… انجام می شود و دانشجویان به صورت حضوری در کلاس ها شرکت نمی کنند. بنابراین شرکت در کلاس و استفاده از مطالب آموزشی به زمان و مکان خاصی وابسته نیست و دانشجویان در هر زمان که مایل باشند، می توانند از مباحث آموزشی بهره مند شوند.
شایان ذکر است، دانشجویان در این روش تدریس که به نوعی آموزش از راه دور به حساب می آید، نیاز به حضور فیزیکی در کلاس ندارند و گاها بنا به تشخیص استاد، در برخی از دروس مانند دروس آزمایشگاهی و یا دروسی که تجربه کردن فرآیندها و گرفتن بازخورد و نتیجه فوری ضرورت دارد، کلاس های مجازی با استفاده از اینترنت و شبکه های وب برگزار می شوند. در این صورت تمامی دانشجویان می بایست در زمان مقرر آنلاین شوند تا بتوانند از مطالب درسی استفاده نمایند.
در این کلاس ها حضور و غیاب به صورت اینترنتی صورت می گیرد و پرسش و پاسخ نیز به دو شکل آنلاین و آفلاین امکان پذیر می باشد و همچنین امتحانات پایان ترم به صورت حضوری برگزار می گردد. ناگفته نماند که گاهی برخی از دانشگاه های مجازی به برگزاری کلاس های رفع اشکال نیز می پردازند.